امروزه برای بسیاری از خوانندگان فناوری پرینت سه بعدی شناخته شده است. اما هنوز بسیاری از مردم با فناوری های مختلف پرینت سه بعدی آشنا نیستند. مانند پرینتر های دو بعدی کاغذ که فناوری های مختلفی مانند پرینتر های جوهر افشان و لیزری برای آنها وجود دارد، پرینتر های سه بعدی نیز دارای فناوری های بسیار متفاوتی می باشند که تعداد آنها هر روز در حال افزایش است. این روش های مختلف از حیث تکنیک به هم افزودن مواد و از نوع به کار گیری مواد مختلف دارای تفاوت می باشند. اما همه این روش ها را می توان در یک دسته بندی منطقی قرارداد تا مردم بتوانند آنها را بهتر بشناسند و در برخورد اول با روش های گوناگون دچار سر درگمی نشوند. در این مقاله قصد ما این است که دسته بندی روش های مختلف پرینت سه بعدی را به مخاطبان معرفی کنیم.
در کتاب روش های تولید گروور (کتاب مرجع در مهندسی ساخت و تولید) گفته شده است که در حال حاضر حدود ۲۵ تکنیک برای پرینت سه بعدی وجود دارد. این گفته مربوط به سال ۲۰۰۷ است و شاید بتوان گفت امروزه بیش از ۱۰۰ پتنت در رابطه با روش های تولید پرینت سه بعدی به ثبت رسیده است. از میان این تکنیک ها تعداد کمتری به صورت تجاری درآمده اند و حدود ۱۰ مورد از آن ها در بازار و صنعت قطعه سازی و نمونه سازی به صورت رایج وجود دارند. در این میان اصول دسته بندی و نام گذاری روش های پرینت سه بعدی از اهمیت ویژه ای برخوردار است که در ادامه به آن می پردازیم.
قبل از هر توضیحی در مورد روش های پرینت سه بعدی لازم است تا در مورد دسته بندی و نام گذاری روش های پرینت سه بعدی صحبت به میان آوریم. عناوین مختلفی در شرکت ها و مراکز تحقیقاتی مختلف برای روش های پرینت سه بعدی به وجود آمده اند که هر کدام از آنها نشانگر روش خاصی برای پرینت قطعات هستند. گاهی اوقات این روش ها یکسان هستند ولی در شرکت ها و یا مناطق جغرافیایی مختلف نام های مختلفی به آنها داده شده است. ممکن است اسامی روش پرینت سه بعدی لیزری یا پرینت سه بعدی پودری یا پرینت سه بعدی SLS به گوش شما خورده باشد درحالی که ممکن است هر سه عنوان به یک روش پرینت سه بعدی اشاره کند. تا سال ۲۰۱۵ فقدان یک نظم برای نامگذاری یا ترمینولوژی در فناوری پرینت سه بعدی احساس می شد. استاندارد ISO/ASTM 52900 در سال ۲۰۱۵ توسط جمعی از دانشمندان و صاحب نظران این رشته شکل گرفت تا به نام گذاری روش ها و تقسیم بندی آنها در پرینت سه بعدی نظم دهی کند. این استاندارد کلیه فناوری های پرینت سه بعدی را در ۷ دسته تقسیم بندی کرده است و نامگذاری استانداردی را به زبان انگلیسی برای آن ها انجام داده است. دسته بندی روش های پرینت سه بعدی بر اساس این استاندارد را می توان در جدول زیر مشاهده کرد.
MultiJet Modeling | MJM | ۹ | Fused Filament Fabrication | FFF | ۱ |
Droplet Deposition Manufacturing | DDM | ۱۰ | Fused Deposition Modeling | FDM | ۲ |
Droplet On Demand | DOD | ۱۱ | Stereo Lithography Apparatus | SLA | ۳ |
Laser Engineering Net Shaping | LENS | ۱۲ | Direct Light Processing | DLP | ۴ |
Direct Metal Deposition | DMD | ۱۳ | Selective Laser Sintering | SLS | ۵ |
Laser Based Metal Deposition | LBMD | ۱۴ | Direct Metal Laser Sintering | DMLS | ۶ |
Laminated Object Manufacturing | LOM | ۱۵ | Selective Laser Melting | SLM | ۷ |
Ultrasonic Additive Manufacturing | UAM | ۱۶ | Electron Beam Melting | EBM | ۸ |
برای اطلاعات بیشتر حتما به مقاله پرینتر سه بعدی و انواع روش های پرینت سه بعدی مراجعه کنید.